splunąć

Polish

Etymology

From s- +‎ plunąć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsplu.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: splu‧nąć

Verb

splunąć pf (imperfective spluwać)

  1. (intransitive) to spit (to evacuate (saliva or another substance) from the mouth, etc.)
    Synonym: plunąć

Conjugation

Conjugation of splunąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive splunąć
future tense 1st splunę spluniemy
2nd spluniesz spluniecie
3rd splunie spluną
impersonal splunie się
past tense 1st splunąłem,
-(e)m splunął 		splunęłam,
-(e)m splunęła 		splunęłom,
-(e)m splunęło 		splunęliśmy,
-(e)śmy splunęli 		splunęłyśmy,
-(e)śmy splunęły
2nd splunąłeś,
-(e)ś splunął 		splunęłaś,
-(e)ś splunęła 		splunęłoś,
-(e)ś splunęło 		splunęliście,
-(e)ście splunęli 		splunęłyście,
-(e)ście splunęły
3rd splunął splunęła splunęło splunęli splunęły
conditional 1st splunąłbym,
bym splunął 		splunęłabym,
bym splunęła 		splunęłobym,
bym splunęło 		splunęlibyśmy,
byśmy splunęli 		splunęłybyśmy,
byśmy splunęły
2nd splunąłbyś,
byś splunął 		splunęłabyś,
byś splunęła 		splunęłobyś,
byś splunęło 		splunęlibyście,
byście splunęli 		splunęłybyście,
byście splunęły
3rd splunąłby,
by splunął 		splunęłaby,
by splunęła 		splunęłoby,
by splunęło 		splunęliby,
by splunęli 		splunęłyby,
by splunęły
imperative 1st niech splunę spluńmy
2nd spluń spluńcie
3rd niech splunie niech spluną
anterior adverbial participle splunąwszy
verbal noun splunięcie
nouns

Further reading

  • splunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • splunąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.