chocia

• chociaj

Inherited from Proto-Slavic *xotę, the active participle of *xotěti.^[1][2][3] First attested in the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /xɔt͡ɕʲaː/
• IPA^(key): (15^th CE) /xɔt͡ɕʲɒ/

chocia

1. though, although
   • 1884 [c. 1455-1460], “Die Magdeburger Urtheile. Ein Deutschen Rechtes in polnischer Sprache aus der Mitte des XV Jahrhunderts”, in Aleksander Brückner, editor, Archiv für slavische Philologie, volume VI, page 359:

     Kaszdy czlowyek moze w gayonem sąndze swa zalobą odpusczycz..., choczyą tha zaloba gyesth... vszwyathczona albo przekonana

     [Każdy człowiek może w gajonem sądzie swą żałobę odpuścić..., chocia ta żałoba jest... oświadczona albo przekonana]

   • 1884 [c. 1455-1460], “Die Magdeburger Urtheile. Ein Deutschen Rechtes in polnischer Sprache aus der Mitte des XV Jahrhunderts”, in Aleksander Brückner, editor, Archiv für slavische Philologie, volume VII, page 560:

     Choczay

     [Chociaj]

• Polish: chocia
• Silesian: chocia

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “chocia”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• chociaj

Inherited from Old Polish chocia. Cognate with Russian хотя́ (xotjá).

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈxɔ.t͡ɕɒ/

chocia

1. (Middle Polish) though, although
2. (Middle Polish) either... or...
3. (Middle Polish) The meaning of this term is uncertain.
   • 1549, M. Rej, Kupiec‎^[1], page k5v:

     Mowilem cy iuż kroć kyla By czie roſpaċ nieruſyla. Ktora iż wtobie panuie Lacznoċ nam wſytko popſuie. Choczcie ſprawuie ta pany Czo nam wſytko dobre gany.

     [Mówiłem czy już kroć kila By cię rozpacz nieruszyla. Która iż w tobie panule Łączność nam wszytko popsuje. Choćcie sprawuje ta pani Co nam wszytko dobre gani.]

   • 1585, J. Wereszczyński, Gościniec pewny niepomiernym moczygębom‎^[2], page 241:

     natrząſa ſię w piſániu ſwym y on Polſki Póétá Rey ſtáry/ ktory choć też ſam rad dobrze pił y iadł/ bo był Phegon práwy/ tegom ia dobrze znał/ bo cżęſto v Podſędká Chełmſkiego oycá moiego dla vżywánia myśliſtwá bywał.

     [natrząsa się w pisaniu swym i on Polski Poeta Rej stary/ który choć też sam rad dobrze pił i jadł/ bo był Phegon prawy/ tegom ja dobrze znał/ bo często w Podsędka Chełmskiego ojca mojego dla używania myślistwa bywał.]

chocia

1. (Middle Polish) at least
2. (Middle Polish) if only

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “choć, chocia, chociaj”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Inherited from Old Polish chocia.

• IPA^(key): /ˈxɔ.t͡ɕa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕa
• Syllabification: cho‧cia

chocia

1. synonym of choć

chocia

1. synonym of choć

• chocia in silling.org