ciba

See also: cíbā, čība, and čībā

Italian

Verb

ciba

  1. inflection of cibare:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Anagrams

Latin

Verb

cibā

  1. second-person singular present active imperative of cibō

Polish

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “probably onomatopoeic”)

Pronunciation

Noun

ciba f

  1. (Chełmno-Dobrzyń) synonym of kura (“hen”)

Further reading

  • Antoni Krasnowolski (1879) “ciba”, in Album uczącéj się młodzieży polskiéj poświęcone Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu z powodu jubileuszu jego pięćdziesięcioletniéj działalności literackiéj (in Polish), Lviv: Czytelni Akademickiéj Lwowskiéj; "Gaz. Narod." J. Dobrzańskiego i K. Gromana, Słowniczek prowincjalizmów zebranych w ziemi chełmińskiej i świeckiej, page 300
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.