cinctura

Latin

Etymology

From cingō +‎ -tūra.

Noun

cinctūra f (genitive cinctūrae); first declension

  1. girdle, belt

Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative cinctūra cinctūrae
genitive cinctūrae cinctūrārum
dative cinctūrae cinctūrīs
accusative cinctūram cinctūrās
ablative cinctūrā cinctūrīs
vocative cinctūra cinctūrae

Descendants

  • Asturian: centura
  • Catalan: cintura
  • English: cincture
  • Franco-Provençal: cientura
  • French: ceinture
  • Friulian: cinturie
  • Italian: cintura
  • Norman: cheintuthe
  • Portuguese: cintura
  • Romanian: centură
  • Sicilian: cintura
  • Spanish: cintura
  • Venetan: centura, sentura, çentura

Participle

cinctūra

  1. inflection of cinctūrus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

cinctūrā

  1. ablative feminine singular of cinctūrus

References