ciocănit
Romanian
Etymology
Past participle of ciocăni.
Noun
ciocănit n (plural ciocănituri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | ciocănit | ciocănitul | ciocănituri | ciocăniturile | |
| genitive-dative | ciocănit | ciocănitului | ciocănituri | ciocăniturilor | |
| vocative | ciocănitule | ciocăniturilor | |||
Verb
ciocănit (past participle of ciocăni)
- past participle of ciocăni