circumcisurus

Latin

Etymology

Future active participle of circumcīdō

Participle

circumcīsūrus (feminine circumcīsūra, neuter circumcīsūrum); first/second-declension participle

  1. about to circumcise

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative circumcīsūrus circumcīsūra circumcīsūrum circumcīsūrī circumcīsūrae circumcīsūra
genitive circumcīsūrī circumcīsūrae circumcīsūrī circumcīsūrōrum circumcīsūrārum circumcīsūrōrum
dative circumcīsūrō circumcīsūrae circumcīsūrō circumcīsūrīs
accusative circumcīsūrum circumcīsūram circumcīsūrum circumcīsūrōs circumcīsūrās circumcīsūra
ablative circumcīsūrō circumcīsūrā circumcīsūrō circumcīsūrīs
vocative circumcīsūre circumcīsūra circumcīsūrum circumcīsūrī circumcīsūrae circumcīsūra