circumspiciens
Latin
Etymology
Present participle of circumspiciō.
Participle
circumspiciēns (genitive circumspicientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | circumspiciēns | circumspicientēs | circumspicientia | ||
| genitive | circumspicientis | circumspicientium | |||
| dative | circumspicientī | circumspicientibus | |||
| accusative | circumspicientem | circumspiciēns | circumspicientēs circumspicientīs |
circumspicientia | |
| ablative | circumspiciente circumspicientī1 |
circumspicientibus | |||
| vocative | circumspiciēns | circumspicientēs | circumspicientia | ||
1When used purely as an adjective.