circumspicientia
Latin
Etymology
From circumspiciēns + -ia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɪr.kũː.spɪ.kiˈɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t͡ʃir.kum.spi.t͡ʃiˈɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
circumspicientia f (genitive circumspicientiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | circumspicientia | circumspicientiae |
| genitive | circumspicientiae | circumspicientiārum |
| dative | circumspicientiae | circumspicientiīs |
| accusative | circumspicientiam | circumspicientiās |
| ablative | circumspicientiā | circumspicientiīs |
| vocative | circumspicientia | circumspicientiae |
Participle
circumspicientia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of circumspiciēns
References
- “circumspicientia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- circumspicientia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.