cnafa
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *knabō.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknɑ.fɑ/, [ˈknɑ.vɑ]
Noun
cnafa m
Declension
Weak:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cnafa | cnafan |
| accusative | cnafan | cnafan |
| genitive | cnafan | cnafena |
| dative | cnafan | cnafum |
Derived terms
- mǣġcnafa