coşkulu

Turkish

Etymology

From coşku +‎ -lu.

Adjective

coşkulu

  1. enthusiastic

Declension

Predicative forms of coşkulu
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) coşkuluyum coşkulu muyum?
sen (you are) coşkulusun coşkulu musun?
o (he/she/it is) coşkulu / coşkuludur coşkulu mu?
biz (we are) coşkuluyuz coşkulu muyuz?
siz (you are) coşkulusunuz coşkulu musunuz?
onlar (they are) coşkulu(lar) coşkulu(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) coşkuluydum coşkulu muydum?
sen (you were) coşkuluydun coşkulu muydun?
o (he/she/it was) coşkuluydu coşkulu muydu?
biz (we were) coşkuluyduk coşkulu muyduk?
siz (you were) coşkuluydunuz coşkulu muydunuz?
onlar (they were) coşkuluydular coşkulu muydular?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) coşkuluymuşum coşkulu muymuşum?
sen (you were) coşkuluymuşsun coşkulu muymuşsun?
o (he/she/it was) coşkuluymuş coşkulu muymuş?
biz (we were) coşkuluymuşuz coşkulu muymuşuz?
siz (you were) coşkuluymuşsunuz coşkulu muymuşsunuz?
onlar (they were) coşkuluymuşlar coşkulu muymuşlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) coşkuluysam coşkulu muysam?
sen (if you) coşkuluysan coşkulu muysan?
o (if he/she/it) coşkuluysa coşkulu muysa?
biz (if we) coşkuluysak coşkulu muysak?
siz (if you) coşkuluysanız coşkulu muysanız?
onlar (if they) coşkuluysalar coşkulu muysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Antonyms