commendaticius
Latin
Alternative forms
Etymology
From commendātus + -īcius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔm.mɛn.daːˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kom.men̪.d̪aˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
commendātīcius (feminine commendātīcia, neuter commendātīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | commendātīcius | commendātīcia | commendātīcium | commendātīciī | commendātīciae | commendātīcia | |
| genitive | commendātīciī | commendātīciae | commendātīciī | commendātīciōrum | commendātīciārum | commendātīciōrum | |
| dative | commendātīciō | commendātīciae | commendātīciō | commendātīciīs | |||
| accusative | commendātīcium | commendātīciam | commendātīcium | commendātīciōs | commendātīciās | commendātīcia | |
| ablative | commendātīciō | commendātīciā | commendātīciō | commendātīciīs | |||
| vocative | commendātīcie | commendātīcia | commendātīcium | commendātīciī | commendātīciae | commendātīcia | |
Related terms
References
- “commendaticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “commendaticius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- commendaticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.