compitalicius
Latin
Etymology
From compitālis + -icius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔm.pɪ.taːˈlɪ.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kom.pi.t̪aˈliː.t͡ʃi.us]
Adjective
compitālicius (feminine compitālicia, neuter compitālicium); first/second-declension adjective
- (relational) crossroads
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | compitālicius | compitālicia | compitālicium | compitāliciī | compitāliciae | compitālicia | |
| genitive | compitāliciī | compitāliciae | compitāliciī | compitāliciōrum | compitāliciārum | compitāliciōrum | |
| dative | compitāliciō | compitāliciae | compitāliciō | compitāliciīs | |||
| accusative | compitālicium | compitāliciam | compitālicium | compitāliciōs | compitāliciās | compitālicia | |
| ablative | compitāliciō | compitāliciā | compitāliciō | compitāliciīs | |||
| vocative | compitālicie | compitālicia | compitālicium | compitāliciī | compitāliciae | compitālicia | |
Related terms
References
- “compitalicius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “compitalicius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- compitalicius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.