concarno
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋˈkar.noː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koŋˈkar.no]
Verb
concarnō (present infinitive concarnāre, perfect active concarnāvī, supine concarnātum); first conjugation
- to incarnate, unite with flesh
- c. 155 — c. 240 AD, Tertullian, De Carne Christi, 20
Conjugation
Conjugation of concarnō (first conjugation)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | concarnō | concarnās | concarnat | concarnāmus | concarnātis | concarnant | ||||||
| imperfect | concarnābam | concarnābās | concarnābat | concarnābāmus | concarnābātis | concarnābant | |||||||
| future | concarnābō | concarnābis | concarnābit | concarnābimus | concarnābitis | concarnābunt | |||||||
| perfect | concarnāvī | concarnāvistī | concarnāvit | concarnāvimus | concarnāvistis | concarnāvērunt, concarnāvēre | |||||||
| pluperfect | concarnāveram | concarnāverās | concarnāverat | concarnāverāmus | concarnāverātis | concarnāverant | |||||||
| future perfect | concarnāverō | concarnāveris | concarnāverit | concarnāverimus | concarnāveritis | concarnāverint | |||||||
| passive | present | concarnor | concarnāris, concarnāre |
concarnātur | concarnāmur | concarnāminī | concarnantur | ||||||
| imperfect | concarnābar | concarnābāris, concarnābāre |
concarnābātur | concarnābāmur | concarnābāminī | concarnābantur | |||||||
| future | concarnābor | concarnāberis, concarnābere |
concarnābitur | concarnābimur | concarnābiminī | concarnābuntur | |||||||
| perfect | concarnātus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | concarnātus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | concarnātus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | concarnem | concarnēs | concarnet | concarnēmus | concarnētis | concarnent | ||||||
| imperfect | concarnārem | concarnārēs | concarnāret | concarnārēmus | concarnārētis | concarnārent | |||||||
| perfect | concarnāverim | concarnāverīs | concarnāverit | concarnāverīmus | concarnāverītis | concarnāverint | |||||||
| pluperfect | concarnāvissem | concarnāvissēs | concarnāvisset | concarnāvissēmus | concarnāvissētis | concarnāvissent | |||||||
| passive | present | concarner | concarnēris, concarnēre |
concarnētur | concarnēmur | concarnēminī | concarnentur | ||||||
| imperfect | concarnārer | concarnārēris, concarnārēre |
concarnārētur | concarnārēmur | concarnārēminī | concarnārentur | |||||||
| perfect | concarnātus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | concarnātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | concarnā | — | — | concarnāte | — | ||||||
| future | — | concarnātō | concarnātō | — | concarnātōte | concarnantō | |||||||
| passive | present | — | concarnāre | — | — | concarnāminī | — | ||||||
| future | — | concarnātor | concarnātor | — | — | concarnantor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | concarnāre | concarnārī | concarnāns | — | |||||||||
| future | concarnātūrum esse | concarnātum īrī | concarnātūrus | concarnandus | |||||||||
| perfect | concarnāvisse | concarnātum esse | — | concarnātus | |||||||||
| future perfect | — | concarnātum fore | — | — | |||||||||
| perfect potential | concarnātūrum fuisse | — | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| concarnandī | concarnandō | concarnandum | concarnandō | concarnātum | concarnātū | ||||||||
References
- “concarno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concarno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.