concertatorius
Latin
Etymology
concertō (“to dispute”) + -tōrius
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.kɛr.taːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̠ʲ.t͡ʃer.t̪aˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
concertātōrius (feminine concertātōria, neuter concertātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | concertātōrius | concertātōria | concertātōrium | concertātōriī | concertātōriae | concertātōria | |
| genitive | concertātōriī | concertātōriae | concertātōriī | concertātōriōrum | concertātōriārum | concertātōriōrum | |
| dative | concertātōriō | concertātōriae | concertātōriō | concertātōriīs | |||
| accusative | concertātōrium | concertātōriam | concertātōrium | concertātōriōs | concertātōriās | concertātōria | |
| ablative | concertātōriō | concertātōriā | concertātōriō | concertātōriīs | |||
| vocative | concertātōrie | concertātōria | concertātōrium | concertātōriī | concertātōriae | concertātōria | |
References
- “concertatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “concertatorius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers