concidendus

Latin

Etymology

Future passive participle of concīdō

Participle

concīdendus (feminine concīdenda, neuter concīdendum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.
    • c. 27 CE – 66 CE, Petronius, Satyricon 123:
      Mox flumina montibus altis undabant modo nata, sed haec quoque — iussa putares — stabant, et vincta fluctus stupuere ruina, et paulo ante lues iam concidenda iacebat.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative concīdendus concīdenda concīdendum concīdendī concīdendae concīdenda
genitive concīdendī concīdendae concīdendī concīdendōrum concīdendārum concīdendōrum
dative concīdendō concīdendae concīdendō concīdendīs
accusative concīdendum concīdendam concīdendum concīdendōs concīdendās concīdenda
ablative concīdendō concīdendā concīdendō concīdendīs
vocative concīdende concīdenda concīdendum concīdendī concīdendae concīdenda