conciliabul
Romanian
Etymology
Borrowed from French conciliabule, from Latin conciliabulum.
Noun
conciliabul n (plural conciliabule)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | conciliabul | conciliabulul | conciliabule | conciliabulele | |
| genitive-dative | conciliabul | conciliabulului | conciliabule | conciliabulelor | |
| vocative | conciliabulule | conciliabulelor | |||