conciliatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.kɪ.liˈaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̠ʲ.t͡ʃi.liˈat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
conciliātiō f (genitive conciliātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | conciliātiō | conciliātiōnēs |
| genitive | conciliātiōnis | conciliātiōnum |
| dative | conciliātiōnī | conciliātiōnibus |
| accusative | conciliātiōnem | conciliātiōnēs |
| ablative | conciliātiōne | conciliātiōnibus |
| vocative | conciliātiō | conciliātiōnēs |
Descendants
- Catalan: conciliació
- Galician: conciliación
- Italian: conciliazione
- Portuguese: conciliação
- Spanish: conciliación
References
- “conciliatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conciliatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conciliatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.