concupiscentia
Latin
Etymology
From concupīscēns (present participle of concupīscō) + -ia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔŋ.kʊ.piːsˈkɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koŋ.ku.piʃˈʃɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
concupīscentia f (genitive concupīscentiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | concupīscentia | concupīscentiae |
| genitive | concupīscentiae | concupīscentiārum |
| dative | concupīscentiae | concupīscentiīs |
| accusative | concupīscentiam | concupīscentiās |
| ablative | concupīscentiā | concupīscentiīs |
| vocative | concupīscentia | concupīscentiae |
Descendants
- French: concupiscence
- Italian: concupiscenza
- Portuguese: concupiscência
- Romanian: concupiscență
- Spanish: concupiscencia
References
- “concupiscentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- concupiscentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.