conductitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.dʊkˈtiː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪.d̪ukˈt̪it̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
conductītius (feminine conductītia, neuter conductītium); first/second-declension adjective
- alternative form of conductīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | conductītius | conductītia | conductītium | conductītiī | conductītiae | conductītia | |
| genitive | conductītiī | conductītiae | conductītiī | conductītiōrum | conductītiārum | conductītiōrum | |
| dative | conductītiō | conductītiae | conductītiō | conductītiīs | |||
| accusative | conductītium | conductītiam | conductītium | conductītiōs | conductītiās | conductītia | |
| ablative | conductītiō | conductītiā | conductītiō | conductītiīs | |||
| vocative | conductītie | conductītia | conductītium | conductītiī | conductītiae | conductītia | |
References
- “conductitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- conductitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.