condus

Latin

Etymology

From condō.

Noun

condus m (genitive condī); second declension

  1. a person who stores provisions

Declension

Second-declension noun.

singular plural
nominative condus condī
genitive condī condōrum
dative condō condīs
accusative condum condōs
ablative condō condīs
vocative conde condī

References

  • condus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "condus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • condus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Romanian

Etymology

From conduce.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

condus m or n (feminine singular condusă, masculine plural conduși, feminine and neuter plural conduse)

  1. taken, guided

Declension

Declension of condus
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite condus condusă conduși conduse
definite condusul condusa condușii condusele
genitive-
dative
indefinite condus conduse conduși conduse
definite condusului condusei condușilor conduselor