conflictus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnflīgō.

Pronunciation

Participle

cōnflīctus (feminine cōnflīcta, neuter cōnflīctum); first/second-declension participle

  1. clashed, collided
  2. contended, combated
  3. argued, disagreed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnflīctus cōnflīcta cōnflīctum cōnflīctī cōnflīctae cōnflīcta
genitive cōnflīctī cōnflīctae cōnflīctī cōnflīctōrum cōnflīctārum cōnflīctōrum
dative cōnflīctō cōnflīctae cōnflīctō cōnflīctīs
accusative cōnflīctum cōnflīctam cōnflīctum cōnflīctōs cōnflīctās cōnflīcta
ablative cōnflīctō cōnflīctā cōnflīctō cōnflīctīs
vocative cōnflīcte cōnflīcta cōnflīctum cōnflīctī cōnflīctae cōnflīcta

Noun

cōnflīctus m (genitive cōnflīctūs); fourth declension

  1. collision, clash
  2. fight, contest
    Synonyms: dissēnsiō, proelium
  3. impact

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative cōnflīctus cōnflīctūs
genitive cōnflīctūs cōnflīctuum
dative cōnflīctuī cōnflīctibus
accusative cōnflīctum cōnflīctūs
ablative cōnflīctū cōnflīctibus
vocative cōnflīctus cōnflīctūs

Descendants

References

  • conflictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • conflictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "conflictus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • conflictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • conflictus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016