dissensio
Latin
Etymology
Noun
dissēnsiō f (genitive dissēnsiōnis); third declension
- disagreement, quarrel
- Synonyms: discordia, dissidentia
- Antonyms: cōnsēnsus, cōnsēnsiō, concordia, congruentia, cōnspīrātiō
- dissension, conflict
- Synonyms: cōnflīctus, proelium
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dissēnsiō | dissēnsiōnēs |
| genitive | dissēnsiōnis | dissēnsiōnum |
| dative | dissēnsiōnī | dissēnsiōnibus |
| accusative | dissēnsiōnem | dissēnsiōnēs |
| ablative | dissēnsiōne | dissēnsiōnibus |
| vocative | dissēnsiō | dissēnsiōnēs |
Descendants
- → Catalan: dissensió
- → French: dissension
- → Italian: dissensione
- → Piedmontese: dissension
- → Portuguese: dissensão
- → Spanish: disensión
References
- “dissensio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dissensio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dissensio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- the learned men are most unanimous in..: summa est virorum doctissimorum consensio (opp. dissensio)
- owing to political dissension: ex rei publicae dissensione
- the learned men are most unanimous in..: summa est virorum doctissimorum consensio (opp. dissensio)