consecutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cōnsequor (follow).

Participle

cōnsecūtus (feminine cōnsecūta, neuter cōnsecūtum); first/second-declension participle

  1. followed (up)
  2. pursued
  3. copied
  4. overtaken

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cōnsecūtus cōnsecūta cōnsecūtum cōnsecūtī cōnsecūtae cōnsecūta
genitive cōnsecūtī cōnsecūtae cōnsecūtī cōnsecūtōrum cōnsecūtārum cōnsecūtōrum
dative cōnsecūtō cōnsecūtae cōnsecūtō cōnsecūtīs
accusative cōnsecūtum cōnsecūtam cōnsecūtum cōnsecūtōs cōnsecūtās cōnsecūta
ablative cōnsecūtō cōnsecūtā cōnsecūtō cōnsecūtīs
vocative cōnsecūte cōnsecūta cōnsecūtum cōnsecūtī cōnsecūtae cōnsecūta

References

  • consecutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • he attained his object: id quod voluit consecutus est