consolatorius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõː.soː.ɫaːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon.so.laˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
cōnsōlātōrius (feminine cōnsōlātōria, neuter cōnsōlātōrium, adverb cōnsōlātōriē); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsōlātōrius | cōnsōlātōria | cōnsōlātōrium | cōnsōlātōriī | cōnsōlātōriae | cōnsōlātōria | |
| genitive | cōnsōlātōriī | cōnsōlātōriae | cōnsōlātōriī | cōnsōlātōriōrum | cōnsōlātōriārum | cōnsōlātōriōrum | |
| dative | cōnsōlātōriō | cōnsōlātōriae | cōnsōlātōriō | cōnsōlātōriīs | |||
| accusative | cōnsōlātōrium | cōnsōlātōriam | cōnsōlātōrium | cōnsōlātōriōs | cōnsōlātōriās | cōnsōlātōria | |
| ablative | cōnsōlātōriō | cōnsōlātōriā | cōnsōlātōriō | cōnsōlātōriīs | |||
| vocative | cōnsōlātōrie | cōnsōlātōria | cōnsōlātōrium | cōnsōlātōriī | cōnsōlātōriae | cōnsōlātōria | |
References
- “consolatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “consolatorius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- consolatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.