constatare

See also: constataré

Italian

Alternative forms

Etymology

Borrowed from French constater.

Pronunciation

  • IPA(key): /kons.taˈta.re/
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: con‧sta‧tà‧re

Verb

constatàre (first-person singular present constàto or cònstato, first-person singular past historic constatài, past participle constatàto, auxiliary avére)

  1. (transitive) to certify, ascertain
  2. (transitive) to see, observe, notice, note

Conjugation

Anagrams

Romanian

Etymology

From constata +‎ -re.

Noun

constatare f (plural constatări)

  1. observation

Declension

Declension of constatare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative constatare constatarea constatări constatările
genitive-dative constatări constatării constatări constatărilor
vocative constatare, constatareo constatărilor

Spanish

Verb

constatare

  1. first/third-person singular future subjunctive of constatar