constatar
Catalan
Etymology
Borrowed from French constater.
Pronunciation
- IPA(key): (Central) [kuns.təˈta]
- IPA(key): (Balearic) [kons.təˈta]
- IPA(key): (Valencia) [kons.taˈtaɾ]
- Homophone: constatà
Verb
constatar (first-person singular present constato, first-person singular preterite constatí, past participle constatat)
Conjugation
Conjugation of constatar (first conjugation)
Derived terms
Further reading
- “constatar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “constatar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025
- “constatar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “constatar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Etymology
Borrowed from French constater.[1][2]
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /kõs.taˈta(ʁ)/ [kõs.taˈta(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /kõs.taˈta(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /kõʃ.taˈta(ʁ)/ [kõʃ.taˈta(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /kõs.taˈta(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /kõʃ.tɐˈtaɾ/
- (Southern Portugal) IPA(key): /kõʃ.tɐˈta.ɾi/
- Hyphenation: cons‧ta‧tar
Verb
constatar (first-person singular present constato, first-person singular preterite constatei, past participle constatado)
Conjugation
Conjugation of constatar (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Quotations
For quotations using this term, see Citations:constatar.
References
- ^ “constatar”, in Dicionário infopédia da Língua Portuguesa (in Portuguese), Porto: Porto Editora, 2003–2025
- ^ “constatar”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa (in Portuguese), Lisbon: Priberam, 2008–2025
Spanish
Etymology
Borrowed from French constater.
Pronunciation
- IPA(key): /konstaˈtaɾ/ [kõns.t̪aˈt̪aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: cons‧ta‧tar
Verb
constatar (first-person singular present constato, first-person singular preterite constaté, past participle constatado)
Conjugation
Conjugation of constatar (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of constatar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive constatar | dative | constatarme | constatarte | constatarle, constatarse | constatarnos | constataros | constatarles, constatarse |
accusative | constatarme | constatarte | constatarlo, constatarla, constatarse | constatarnos | constataros | constatarlos, constatarlas, constatarse | |
with gerund constatando | dative | constatándome | constatándote | constatándole, constatándose | constatándonos | constatándoos | constatándoles, constatándose |
accusative | constatándome | constatándote | constatándolo, constatándola, constatándose | constatándonos | constatándoos | constatándolos, constatándolas, constatándose | |
with informal second-person singular tú imperative constata | dative | constátame | constátate | constátale | constátanos | not used | constátales |
accusative | constátame | constátate | constátalo, constátala | constátanos | not used | constátalos, constátalas | |
with informal second-person singular vos imperative constatá | dative | constatame | constatate | constatale | constatanos | not used | constatales |
accusative | constatame | constatate | constatalo, constatala | constatanos | not used | constatalos, constatalas | |
with formal second-person singular imperative constate | dative | constáteme | not used | constátele, constátese | constátenos | not used | constáteles |
accusative | constáteme | not used | constátelo, constátela, constátese | constátenos | not used | constátelos, constátelas | |
with first-person plural imperative constatemos | dative | not used | constatémoste | constatémosle | constatémonos | constatémoos | constatémosles |
accusative | not used | constatémoste | constatémoslo, constatémosla | constatémonos | constatémoos | constatémoslos, constatémoslas | |
with informal second-person plural imperative constatad | dative | constatadme | not used | constatadle | constatadnos | constataos | constatadles |
accusative | constatadme | not used | constatadlo, constatadla | constatadnos | constataos | constatadlos, constatadlas | |
with formal second-person plural imperative constaten | dative | constátenme | not used | constátenle | constátennos | not used | constátenles, constátense |
accusative | constátenme | not used | constátenlo, constátenla | constátennos | not used | constátenlos, constátenlas, constátense |
Derived terms
Further reading
- “constatar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024