consularius
Latin
Etymology
Late Latin; from cōnsulāris (“consular, of a consul”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kõː.sʊˈɫaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon.suˈlaː.ri.us]
Adjective
cōnsulārius (feminine cōnsulāria, neuter cōnsulārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | cōnsulārius | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
| genitive | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāriī | cōnsulāriōrum | cōnsulāriārum | cōnsulāriōrum | |
| dative | cōnsulāriō | cōnsulāriae | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
| accusative | cōnsulārium | cōnsulāriam | cōnsulārium | cōnsulāriōs | cōnsulāriās | cōnsulāria | |
| ablative | cōnsulāriō | cōnsulāriā | cōnsulāriō | cōnsulāriīs | |||
| vocative | cōnsulārie | cōnsulāria | cōnsulārium | cōnsulāriī | cōnsulāriae | cōnsulāria | |
Synonyms
Related terms
References
- “consularius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "consularius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- consularius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.