contradicibilis
Latin
Etymology
From contrādīcō (“I speak against; contradict”) + -bilis, from contrā (“against”) + dīcō (“I say, speak”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.traː.diːˈkɪ.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kon̪.t̪ra.d̪iˈt͡ʃiː.bi.lis]
Adjective
contrādīcibilis (neuter contrādīcibile); third-declension two-termination adjective
- That may be spoken against or contradicted.
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | contrādīcibilis | contrādīcibile | contrādīcibilēs | contrādīcibilia | |
| genitive | contrādīcibilis | contrādīcibilium | |||
| dative | contrādīcibilī | contrādīcibilibus | |||
| accusative | contrādīcibilem | contrādīcibile | contrādīcibilēs contrādīcibilīs |
contrādīcibilia | |
| ablative | contrādīcibilī | contrādīcibilibus | |||
| vocative | contrādīcibilis | contrādīcibile | contrādīcibilēs | contrādīcibilia | |
Derived terms
Related terms
References
- “contradicibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- contradicibilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.