contrarietas
Latin
Etymology
contrārius + -tās
Noun
contrārietās f (genitive contrārietātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | contrārietās | contrārietātēs |
| genitive | contrārietātis | contrārietātum |
| dative | contrārietātī | contrārietātibus |
| accusative | contrārietātem | contrārietātēs |
| ablative | contrārietāte | contrārietātibus |
| vocative | contrārietās | contrārietātēs |
Descendants
- Catalan: contrarietat
- French: contrariété
- Galician: contrariedade
- Italian: contrarietà
- Occitan: contrarietat
- Portuguese: contrariedade
- Romanian: contrarietate
- Spanish: contrariedad
References
- “contrarietas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "contrarietas", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- contrarietas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- contrarietas in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016