convalescentia
Latin
Etymology
From convalēscēns + -ia.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.wa.ɫeːsˈkɛn.ti.a]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱ.va.leʃˈʃɛn.t̪͡s̪i.a]
Noun
convalēscentia f (genitive convalēscentiae); first declension
- convalescence
- c. 345 CE – 402 CE, Quintus Aurelius Symmachus, Books of Letters 3.11:
- Dē meā aegritūdine nēquāquam tē rūmor fefellit, sed iam – modo mihi venia dictī sit – convalēscentiae portus aperītur.
- Concerning my illness, the rumour by no means deceived you, but now – may there just be for me forgiveness of the saying – a haven of convalescence is opened.
- Dē meā aegritūdine nēquāquam tē rūmor fefellit, sed iam – modo mihi venia dictī sit – convalēscentiae portus aperītur.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | convalēscentia | convalēscentiae |
| genitive | convalēscentiae | convalēscentiārum |
| dative | convalēscentiae | convalēscentiīs |
| accusative | convalēscentiam | convalēscentiās |
| ablative | convalēscentiā | convalēscentiīs |
| vocative | convalēscentia | convalēscentiae |
Descendants
- Catalan: convalescència
- → French: convalescence (learned)
- Galician: convalecencia
- → German: Konvaleszenz
- Italian: convalescenza
- Middle French: convalescence
- → English: convalescence
- Portuguese: convalescença
- Spanish: convalecencia
Participle
convalēscentia
- nominative/accusative/vocative neuter plural of convalēscēns
References
- convalescentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “convalescentia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "convalescentia", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)