convaliturus

Latin

Etymology

Future active participle of convalēscō.

Participle

convalitūrus (feminine convalitūra, neuter convalitūrum); first/second-declension participle

  1. about to recover (from an illness)

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative convalitūrus convalitūra convalitūrum convalitūrī convalitūrae convalitūra
genitive convalitūrī convalitūrae convalitūrī convalitūrōrum convalitūrārum convalitūrōrum
dative convalitūrō convalitūrae convalitūrō convalitūrīs
accusative convalitūrum convalitūram convalitūrum convalitūrōs convalitūrās convalitūra
ablative convalitūrō convalitūrā convalitūrō convalitūrīs
vocative convalitūre convalitūra convalitūrum convalitūrī convalitūrae convalitūra