convaliturus
Latin
Etymology
Future active participle of convalēscō.
Participle
convalitūrus (feminine convalitūra, neuter convalitūrum); first/second-declension participle
- about to recover (from an illness)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | convalitūrus | convalitūra | convalitūrum | convalitūrī | convalitūrae | convalitūra | |
| genitive | convalitūrī | convalitūrae | convalitūrī | convalitūrōrum | convalitūrārum | convalitūrōrum | |
| dative | convalitūrō | convalitūrae | convalitūrō | convalitūrīs | |||
| accusative | convalitūrum | convalitūram | convalitūrum | convalitūrōs | convalitūrās | convalitūra | |
| ablative | convalitūrō | convalitūrā | convalitūrō | convalitūrīs | |||
| vocative | convalitūre | convalitūra | convalitūrum | convalitūrī | convalitūrae | convalitūra | |