coquinus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kɔˈkʷiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koˈkʷiː.nus]
Adjective
coquīnus (feminine coquīna, neuter coquīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | coquīnus | coquīna | coquīnum | coquīnī | coquīnae | coquīna | |
| genitive | coquīnī | coquīnae | coquīnī | coquīnōrum | coquīnārum | coquīnōrum | |
| dative | coquīnō | coquīnae | coquīnō | coquīnīs | |||
| accusative | coquīnum | coquīnam | coquīnum | coquīnōs | coquīnās | coquīna | |
| ablative | coquīnō | coquīnā | coquīnō | coquīnīs | |||
| vocative | coquīne | coquīna | coquīnum | coquīnī | coquīnae | coquīna | |
Derived terms
References
- “coquinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "coquinus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- coquinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.