Catalan
Verb
corroboro
- first-person singular present indicative of corroborar
Italian
Verb
corroboro
- first-person singular present indicative of corroborare
Latin
Etymology
From con- (“with, together”) + rōborō (“strengthen”).
Pronunciation
Verb
corrōborō (present infinitive corrōborāre, perfect active corrōborāvī, supine corrōborātum); first conjugation
- to make strong, strengthen, invigorate, corroborate, reinforce, fortify
- (figuratively) to corroborate, support, encourage, fortify, strengthen
Conjugation
Conjugation of corrōborō (first conjugation)
| indicative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
corrōborō
|
corrōborās
|
corrōborat
|
corrōborāmus
|
corrōborātis
|
corrōborant
|
| imperfect
|
corrōborābam
|
corrōborābās
|
corrōborābat
|
corrōborābāmus
|
corrōborābātis
|
corrōborābant
|
| future
|
corrōborābō
|
corrōborābis
|
corrōborābit
|
corrōborābimus
|
corrōborābitis
|
corrōborābunt
|
| perfect
|
corrōborāvī
|
corrōborāvistī, corrōborāstī1
|
corrōborāvit, corrōborāt1
|
corrōborāvimus, corrōborāmus1
|
corrōborāvistis, corrōborāstis1
|
corrōborāvērunt, corrōborārunt, corrōborāvēre1
|
| pluperfect
|
corrōborāveram, corrōborāram1
|
corrōborāverās, corrōborārās1
|
corrōborāverat, corrōborārat1
|
corrōborāverāmus, corrōborārāmus1
|
corrōborāverātis, corrōborārātis1
|
corrōborāverant, corrōborārant1
|
| future perfect
|
corrōborāverō, corrōborārō1
|
corrōborāveris, corrōborāris1
|
corrōborāverit, corrōborārit1
|
corrōborāverimus, corrōborārimus1
|
corrōborāveritis, corrōborāritis1
|
corrōborāverint, corrōborārint1
|
| passive
|
present
|
corrōboror
|
corrōborāris, corrōborāre
|
corrōborātur
|
corrōborāmur
|
corrōborāminī
|
corrōborantur
|
| imperfect
|
corrōborābar
|
corrōborābāris, corrōborābāre
|
corrōborābātur
|
corrōborābāmur
|
corrōborābāminī
|
corrōborābantur
|
| future
|
corrōborābor
|
corrōborāberis, corrōborābere
|
corrōborābitur
|
corrōborābimur
|
corrōborābiminī
|
corrōborābuntur
|
| perfect
|
corrōborātus + present active indicative of sum
|
| pluperfect
|
corrōborātus + imperfect active indicative of sum
|
| future perfect
|
corrōborātus + future active indicative of sum
|
| subjunctive
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
corrōborem
|
corrōborēs
|
corrōboret
|
corrōborēmus
|
corrōborētis
|
corrōborent
|
| imperfect
|
corrōborārem
|
corrōborārēs
|
corrōborāret
|
corrōborārēmus
|
corrōborārētis
|
corrōborārent
|
| perfect
|
corrōborāverim, corrōborārim1
|
corrōborāverīs, corrōborārīs1
|
corrōborāverit, corrōborārit1
|
corrōborāverīmus, corrōborārīmus1
|
corrōborāverītis, corrōborārītis1
|
corrōborāverint, corrōborārint1
|
| pluperfect
|
corrōborāvissem, corrōborāssem1
|
corrōborāvissēs, corrōborāssēs1
|
corrōborāvisset, corrōborāsset1
|
corrōborāvissēmus, corrōborāssēmus1
|
corrōborāvissētis, corrōborāssētis1
|
corrōborāvissent, corrōborāssent1
|
| passive
|
present
|
corrōborer
|
corrōborēris, corrōborēre
|
corrōborētur
|
corrōborēmur
|
corrōborēminī
|
corrōborentur
|
| imperfect
|
corrōborārer
|
corrōborārēris, corrōborārēre
|
corrōborārētur
|
corrōborārēmur
|
corrōborārēminī
|
corrōborārentur
|
| perfect
|
corrōborātus + present active subjunctive of sum
|
| pluperfect
|
corrōborātus + imperfect active subjunctive of sum
|
| imperative
|
singular
|
plural
|
| first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
| active
|
present
|
—
|
corrōborā
|
—
|
—
|
corrōborāte
|
—
|
| future
|
—
|
corrōborātō
|
corrōborātō
|
—
|
corrōborātōte
|
corrōborantō
|
| passive
|
present
|
—
|
corrōborāre
|
—
|
—
|
corrōborāminī
|
—
|
| future
|
—
|
corrōborātor
|
corrōborātor
|
—
|
—
|
corrōborantor
|
| corrōborāre
|
corrōborārī
|
corrōborāns
|
—
|
| corrōborātūrum esse
|
corrōborātum īrī
|
corrōborātūrus
|
corrōborandus
|
corrōborāvisse, corrōborāsse1
|
corrōborātum esse
|
—
|
corrōborātus
|
| —
|
corrōborātum fore
|
—
|
—
|
| corrōborātūrum fuisse
|
—
|
—
|
—
|
| corrōborandī
|
corrōborandō
|
corrōborandum
|
corrōborandō
|
corrōborātum
|
corrōborātū
|
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived terms
Descendants
References
- “corroboro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “corroboro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- corroboro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
Verb
corroboro
- first-person singular present indicative of corroborar
Spanish
Verb
corroboro
- first-person singular present indicative of corroborar