cosin

See also: cosín and côsin

Middle English

Noun

cosin

  1. alternative form of cosyn

Occitan

Etymology

From Latin cōnsobrīnus. Compare Catalan cosí and French cousin.

Pronunciation

  • Audio (Languedoc):(file)

Noun

cosin m (plural cosins, feminine cosina, feminine plural cosinas)

  1. cousin

Further reading

Old French

Etymology

From Latin cōnsobrīnus (possibly via a Vulgar Latin form *cōsobīnus > *cōsuīnus).

Noun

cosin oblique singularm (oblique plural cosins, nominative singular cosins, nominative plural cosin)

  1. cousin
    • c. 1170, Wace, Le Roman de Rou:
      D'ambes parz out filz e peres,
      uncles, nevos, cosins e freres
      On both sides there were sons and fathers,
      Uncles, nephews, cousins and brothers

Declension

Case masculine feminine
singular subject cosins cosine
oblique cosin cosine
plural subject cosin cosines
oblique cosins cosines

Descendants

  • Dutch: kozijn
  • Middle English: cosyn, cosin, cossyn, cousyn, cosyne, kosyn, cousine
    • English: cousin
    • Scots: kizzen (Shetlandic cüshin)
    • Yola: cozeen
  • French: cousin
  • Italian: cugino
  • German: Cousin

Welsh

Etymology

Adapted from English cosine.

Noun

cosin m (plural cosinau)

  1. (mathematics, differential geometry) cosine
    Synonym: (obsolete) cysein

References

  • Delyth Prys, J.P.M. Jones, Owain Davies, Gruffudd Prys (2006) Y Termiadur: termau wedi'u safoni; standardised terminology[1] (in Welsh), Cardiff: Awdurdod cymwysterau, cwricwlwm ac asesu Cymru (Qualifications curriculum & assessment authority for Wales), →ISBN