cruciata
See also: Cruciata
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [krʊ.kiˈaː.ta]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kru.t͡ʃiˈaː.t̪a]
Participle
cruciāta
- inflection of cruciātus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Participle
cruciātā
- ablative feminine singular of cruciātus
Noun
cruciāta f (genitive cruciātae); first declension
- a crusade
Usage notes
The secondary meaning of cruciātus "marked by a cross" and "crusader; crusade" develops in the 12th to 13th centuries and is often spelled with x (i.e. cruxiatus, also cruxatus, croxatus and variants) in Middle Latin. The feminine cruxata (for cruciāta) in the sense of "a crusade" is recorded in the 1280s.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cruciāta | cruciātae |
| genitive | cruciātae | cruciātārum |
| dative | cruciātae | cruciātīs |
| accusative | cruciātam | cruciātās |
| ablative | cruciātā | cruciātīs |
| vocative | cruciāta | cruciātae |
References
- Mittellateinisches Wörterbuch vol. 2 (1999), s.v. "cruciatus"
- Charles du Fresne, sieur du Cange, Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 629a, s.v. "Cruciatæ"