culta
Asturian
Adjective
culta
- feminine singular of cultu
Latin
Noun
culta f (genitive cultae); first declension
Declension
First-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | culta | cultae |
genitive | cultae | cultārum |
dative | cultae | cultīs |
accusative | cultam | cultās |
ablative | cultā | cultīs |
vocative | culta | cultae |
Participle
culta
- inflection of cultus:
- nominative/vocative/ablative feminine singular
- nominative/accusative/nominative neuter plural
References
- “culta”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "culta", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- culta in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- things indispensable to a life of comfort: res ad victum cultumque necessariae
- (ambiguous) to civilise men, a nation: homines, gentem a fera agrestique vita ad humanum cultum civilemque deducere (De Or. 1. 8. 33)
- things indispensable to a life of comfort: res ad victum cultumque necessariae
- Online Latin dictionary, Olivetti
Portuguese
Adjective
culta
- feminine singular of culto
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkulta/ [ˈkul̪.t̪a]
- Rhymes: -ulta
- Syllabification: cul‧ta
Adjective
culta f
- feminine singular of culto