cuminum
See also: Cuminum
Latin
Etymology
From Ancient Greek κύμῑνον (kúmīnon, “cumin”), ultimately from Semitic. See cumin for more.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʊˈmiː.nũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kuˈmiː.num]
Noun
cumīnum n (genitive cumīnī); second declension
- cumin
- c. 1300, Tractatus de Ponderibus et Mensuris:
- Item centena cere zucarii piperis cumini amigdalarum & alome continet xiii. petras & dimid’ & quelibet petra continet viii. li.
- Futhermore, the hundred of beeswax, sugar, pepper, cumin, almonds, & alum contains 13½ stone & each such stone contains 8 lbs.
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cumīnum | cumīna |
| genitive | cumīnī | cumīnōrum |
| dative | cumīnō | cumīnīs |
| accusative | cumīnum | cumīna |
| ablative | cumīnō | cumīnīs |
| vocative | cumīnum | cumīna |
Descendants
- Catalan: comí
- Galician: comiño
- Italian: cumino
- Old French: cummin
- French: cumin
- Portuguese: cominho
- Spanish: comino
- Translingual: Cuminum
- → Russian: куми́н (kumín)
- → Proto-West Germanic: *kumīn (see there for further descendants)
References
- “cuminum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cuminum”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- cuminum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.