czso

• co, cso

Inherited from Proto-Slavic *čьso, genitive case of *čь and *čьto. First attested in the 14th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ʃʲʲsɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ʃʲʲsɔ/

czso n

1. interrogative pronoun; what?
2. relative pronoun; that what..., which, that

czso

1. introduces a subordinate clause; that

czso

1. emphatic particle

• Polish: co
• Silesian: co

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “co, cso, czso”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “Co, Czso”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk