Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish دودوكجی (düdükcü, “whistler; piper”). By surface analysis, düdük (“whistle”) + -çü.
Noun
düdükçü (definite accusative düdükçüyü, plural düdükçüler)
- whistler, someone who plays the whistle
Declension
Declension of düdükçü
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
düdükçü
|
düdükçüler
|
| definite accusative
|
düdükçüyü
|
düdükçüleri
|
| dative
|
düdükçüye
|
düdükçülere
|
| locative
|
düdükçüde
|
düdükçülerde
|
| ablative
|
düdükçüden
|
düdükçülerden
|
| genitive
|
düdükçünün
|
düdükçülerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçüm
|
düdükçülerim
|
| 2nd singular
|
düdükçün
|
düdükçülerin
|
| 3rd singular
|
düdükçüsü
|
düdükçüleri
|
| 1st plural
|
düdükçümüz
|
düdükçülerimiz
|
| 2nd plural
|
düdükçünüz
|
düdükçüleriniz
|
| 3rd plural
|
düdükçüleri
|
düdükçüleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçümü
|
düdükçülerimi
|
| 2nd singular
|
düdükçünü
|
düdükçülerini
|
| 3rd singular
|
düdükçüsünü
|
düdükçülerini
|
| 1st plural
|
düdükçümüzü
|
düdükçülerimizi
|
| 2nd plural
|
düdükçünüzü
|
düdükçülerinizi
|
| 3rd plural
|
düdükçülerini
|
düdükçülerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçüme
|
düdükçülerime
|
| 2nd singular
|
düdükçüne
|
düdükçülerine
|
| 3rd singular
|
düdükçüsüne
|
düdükçülerine
|
| 1st plural
|
düdükçümüze
|
düdükçülerimize
|
| 2nd plural
|
düdükçünüze
|
düdükçülerinize
|
| 3rd plural
|
düdükçülerine
|
düdükçülerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçümde
|
düdükçülerimde
|
| 2nd singular
|
düdükçünde
|
düdükçülerinde
|
| 3rd singular
|
düdükçüsünde
|
düdükçülerinde
|
| 1st plural
|
düdükçümüzde
|
düdükçülerimizde
|
| 2nd plural
|
düdükçünüzde
|
düdükçülerinizde
|
| 3rd plural
|
düdükçülerinde
|
düdükçülerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçümden
|
düdükçülerimden
|
| 2nd singular
|
düdükçünden
|
düdükçülerinden
|
| 3rd singular
|
düdükçüsünden
|
düdükçülerinden
|
| 1st plural
|
düdükçümüzden
|
düdükçülerimizden
|
| 2nd plural
|
düdükçünüzden
|
düdükçülerinizden
|
| 3rd plural
|
düdükçülerinden
|
düdükçülerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçümün
|
düdükçülerimin
|
| 2nd singular
|
düdükçünün
|
düdükçülerinin
|
| 3rd singular
|
düdükçüsünün
|
düdükçülerinin
|
| 1st plural
|
düdükçümüzün
|
düdükçülerimizin
|
| 2nd plural
|
düdükçünüzün
|
düdükçülerinizin
|
| 3rd plural
|
düdükçülerinin
|
düdükçülerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
düdükçüyüm
|
düdükçülerim
|
| 2nd singular
|
düdükçüsün
|
düdükçülersin
|
| 3rd singular
|
düdükçü
düdükçüdür
|
düdükçüler
düdükçülerdir
|
| 1st plural
|
düdükçüyüz
|
düdükçüleriz
|
| 2nd plural
|
düdükçüsünüz
|
düdükçülersiniz
|
| 3rd plural
|
düdükçüler
|
düdükçülerdir
|
|
Further reading