dźgnięcie

See also: dźgniecie

Polish

Etymology

From dźgnąć +‎ -cie.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈd͡ʑɡɲɛɲ.t͡ɕɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲt͡ɕɛ
  • Syllabification: dźgnię‧cie

Noun

dźgnięcie n

  1. (uncountable) verbal noun of dźgnąć
  2. (countable, medicine) stab (wound made by stabbing)

Declension

Declension of dźgnięcie
singular plural
nominative dźgnięcie dźgnięcia
genitive dźgnięcia dźgnięć
dative dźgnięciu dźgnięciom
accusative dźgnięcie dźgnięcia
instrumental dźgnięciem dźgnięciami
locative dźgnięciu dźgnięciach
vocative dźgnięcie dźgnięcia
verbs

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.