dźwiękowiec

Polish

Etymology

From dźwięk +‎ -owiec. First attested in 1848.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /d͡ʑvjɛŋˈkɔ.vjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡s
  • Syllabification: dźwię‧ko‧wiec

Noun

dźwiękowiec m pers (female equivalent dźwiękowczyni)[2]

  1. (cinematography, slang) soundman (technician who works with the sound recording and sound effects for films and television)
    Synonyms: akustyk, realizator dźwięku

Declension

Declension of dźwiękowiec
singular plural
nominative dźwiękowiec dźwiękowcy/dźwiękowce (deprecative)
genitive dźwiękowca dźwiękowców
dative dźwiękowcowi dźwiękowcom
accusative dźwiękowca dźwiękowców
instrumental dźwiękowcem dźwiękowcami
locative dźwiękowcu dźwiękowcach
vocative dźwiękowcze dźwiękowcy

Noun

dźwiękowiec m inan[3]

  1. (petrology) phonolite (light-coloured rock)
    Synonyms: echodolit, fonolit

Declension

Declension of dźwiękowiec
singular plural
nominative dźwiękowiec dźwiękowce
genitive dźwiękowca dźwiękowców
dative dźwiękowcowi dźwiękowcom
accusative dźwiękowiec dźwiękowce
instrumental dźwiękowcem dźwiękowcami
locative dźwiękowcu dźwiękowcach
vocative dźwiękowcu dźwiękowce

References

  1. ^ Beudant, François-Sulpice (1848) Wykład początków mineralogji i geologji (in Polish), volume 2, Geologja, page 163
  2. ^ “dźwiękowiec”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022
  3. ^ “dźwiękowiec”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.