dacol

Hungarian

Etymology

dac +‎ -ol (frequentative suffix) [1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈdɒt͡sol]
  • Hyphenation: da‧col
  • Rhymes: -ol

Verb

dacol

  1. defy, resist out of spite (someone or something -val/-vel)
  2. (literary) brave, outbrave (to stand out bravely against something -val/-vel)
    dacol a háborgó tengerrelto brave the fury of the sea

Conjugation

Conjugation of dacol
Click for archaic forms 1st person sg 2nd person sg
informal
3rd person sg,
2nd p. sg formal
1st person pl 2nd person pl
informal
3rd person pl,
2nd p. pl formal
indica­tive indica­tive pre­sent indef. dacolok dacolsz dacol dacolunk dacoltok dacolnak
def. dacolom dacolod dacolja dacoljuk dacoljátok dacolják
2nd obj dacollak
past indef. dacoltam dacoltál dacolt dacoltunk dacoltatok dacoltak
def. dacoltam dacoltad dacolta dacoltuk dacoltátok dacolták
2nd obj dacoltalak
future
Future is expressed with a present-tense verb with a completion-marking prefix and/or a time adverb, or—more explicitly—with the infinitive plus the conjugated auxiliary verb fog, e.g. dacolni fog.
archaic
preterite
indef. dacolék dacolál dacola dacolánk dacolátok dacolának
def. dacolám dacolád dacolá dacolánk dacolátok dacolák
2nd obj dacolálak
archaic past Two additional past tenses: the present and the (current) past forms followed by vala (volt), e.g. dacol vala, dacolt vala/volt.
archaic future indef. dacolandok dacolandasz dacoland dacolandunk dacolandotok dacolandanak
def. dacolandom dacolandod dacolandja dacolandjuk dacolandjátok dacolandják
2nd obj dacolandalak
condi­tional pre­sent indef. dacolnék dacolnál dacolna dacolnánk dacolnátok dacolnának
def. dacolnám dacolnád dacolná dacolnánk
(or dacolnók)
dacolnátok dacolnák
2nd obj dacolnálak
past Indicative past forms followed by volna, e.g. dacolt volna
sub­junc­tive sub­junc­tive pre­sent indef. dacoljak dacolj or
dacoljál
dacoljon dacoljunk dacoljatok dacoljanak
def. dacoljam dacold or
dacoljad
dacolja dacoljuk dacoljátok dacolják
2nd obj dacoljalak
(archaic) past Indicative past forms followed by légyen, e.g. dacolt légyen
infinitive dacolni dacolnom dacolnod dacolnia dacolnunk dacolnotok dacolniuk
other
forms
verbal noun present part. past part. future part. adverbial participle causative
dacolás dacoló dacolt dacolandó dacolva (dacolván)
The archaic passive conjugation had the same -(t)at/-(t)et suffix as the causative, followed by -ik in the 3rd-person singular
(and the concomitant changes in conditional and subjunctive mostly in the 1st- and 3rd-person singular like with other traditional -ik verbs).
Potential conjugation of dacol
Click for archaic forms 1st person sg 2nd person sg
informal
3rd person sg,
2nd p. sg formal
1st person pl 2nd person pl
informal
3rd person pl,
2nd p. pl formal
indica­tive indica­tive pre­sent indef. dacolhatok dacolhatsz dacolhat dacolhatunk dacolhattok dacolhatnak
def. dacolhatom dacolhatod dacolhatja dacolhatjuk dacolhatjátok dacolhatják
2nd obj dacolhatlak
past indef. dacolhattam dacolhattál dacolhatott dacolhattunk dacolhattatok dacolhattak
def. dacolhattam dacolhattad dacolhatta dacolhattuk dacolhattátok dacolhatták
2nd obj dacolhattalak
archaic
preterite
indef. dacolhaték dacolhatál dacolhata dacolhatánk dacolhatátok dacolhatának
def. dacolhatám dacolhatád dacolhatá dacolhatánk dacolhatátok dacolhaták
2nd obj dacolhatálak
archaic past Two additional past tenses: the present and the (current) past forms followed by vala (volt), e.g. dacolhat vala, dacolhatott vala/volt.
archaic future indef. dacolhatandok
or dacolandhatok
dacolhatandasz
or dacolandhatsz
dacolhatand
or dacolandhat
dacolhatandunk
or dacolandhatunk
dacolhatandotok
or dacolandhattok
dacolhatandanak
or dacolandhatnak
def. dacolhatandom
or dacolandhatom
dacolhatandod
or dacolandhatod
dacolhatandja
or dacolandhatja
dacolhatandjuk
or dacolandhatjuk
dacolhatandjátok
or dacolandhatjátok
dacolhatandják
or dacolandhatják
2nd obj dacolhatandalak
or dacolandhatlak
condi­tional pre­sent indef. dacolhatnék dacolhatnál dacolhatna dacolhatnánk dacolhatnátok dacolhatnának
def. dacolhatnám dacolhatnád dacolhatná dacolhatnánk
(or dacolhatnók)
dacolhatnátok dacolhatnák
2nd obj dacolhatnálak
past Indicative past forms followed by volna, e.g. dacolhatott volna
sub­junc­tive sub­junc­tive pre­sent indef. dacolhassak dacolhass or
dacolhassál
dacolhasson dacolhassunk dacolhassatok dacolhassanak
def. dacolhassam dacolhasd or
dacolhassad
dacolhassa dacolhassuk dacolhassátok dacolhassák
2nd obj dacolhassalak
(archaic) past Indicative past forms followed by légyen, e.g. dacolhatott légyen
infinitive (dacolhatni) (dacolhatnom) (dacolhatnod) (dacolhatnia) (dacolhatnunk) (dacolhatnotok) (dacolhatniuk)
other
forms
positive adjective negative adjective adverbial participle
dacolható dacolhatatlan (dacolhatva / dacolhatván)

References

  1. ^ dacol in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading

  • dacol in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
  • dacol in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).