damnaturus
Latin
Etymology
Future active participle of damnō.
Participle
damnātūrus (feminine damnātūra, neuter damnātūrum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | damnātūrus | damnātūra | damnātūrum | damnātūrī | damnātūrae | damnātūra | |
| genitive | damnātūrī | damnātūrae | damnātūrī | damnātūrōrum | damnātūrārum | damnātūrōrum | |
| dative | damnātūrō | damnātūrae | damnātūrō | damnātūrīs | |||
| accusative | damnātūrum | damnātūram | damnātūrum | damnātūrōs | damnātūrās | damnātūra | |
| ablative | damnātūrō | damnātūrā | damnātūrō | damnātūrīs | |||
| vocative | damnātūre | damnātūra | damnātūrum | damnātūrī | damnātūrae | damnātūra | |