debriefen
Dutch
Etymology
Borrowed from English debrief.
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
debriefen
- (transitive) to debrief
Conjugation
| Conjugation of debriefen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | debriefen | |||
| past singular | debriefde | |||
| past participle | gedebriefd | |||
| infinitive | debriefen | |||
| gerund | debriefen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | debrief | debriefde | ||
| 2nd person sing. (jij) | debrieft, debrief2 | debriefde | ||
| 2nd person sing. (u) | debrieft | debriefde | ||
| 2nd person sing. (gij) | debrieft | debriefde | ||
| 3rd person singular | debrieft | debriefde | ||
| plural | debriefen | debriefden | ||
| subjunctive sing.1 | debriefe | debriefde | ||
| subjunctive plur.1 | debriefen | debriefden | ||
| imperative sing. | debrief | |||
| imperative plur.1 | debrieft | |||
| participles | debriefend | gedebriefd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
| Conjugation of debriefen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | debriefen | |||
| past singular | debriefte | |||
| past participle | gedebrieft | |||
| infinitive | debriefen | |||
| gerund | debriefen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | debrief | debriefte | ||
| 2nd person sing. (jij) | debrieft, debrief2 | debriefte | ||
| 2nd person sing. (u) | debrieft | debriefte | ||
| 2nd person sing. (gij) | debrieft | debriefte | ||
| 3rd person singular | debrieft | debriefte | ||
| plural | debriefen | debrieften | ||
| subjunctive sing.1 | debriefe | debriefte | ||
| subjunctive plur.1 | debriefen | debrieften | ||
| imperative sing. | debrief | |||
| imperative plur.1 | debrieft | |||
| participles | debriefend | gedebrieft | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||