decanatus

Latin

Etymology

From decānus +‎ -ātus.

Pronunciation

Noun

decānātus m (genitive decānātūs); fourth declension (Medieval Latin)

  1. deanship, office of a dean
  2. deanery, decanate

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative decānātus decānātūs
genitive decānātūs decānātuum
dative decānātuī decānātibus
accusative decānātum decānātūs
ablative decānātū decānātibus
vocative decānātus decānātūs

Descendants

  • English: decanate
  • Dutch: decanaat
  • French: doyenné
  • French: décanat
  • German: Dekanat
  • Indonesian: dekanat
  • Polish: dziekanat, dekanat
  • Russian: декана́т (dekanát)