dediticius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [deː.dɪˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪e.d̪iˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
dēditīcius (feminine dēditīcia, neuter dēditīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēditīcius | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
| genitive | dēditīciī | dēditīciae | dēditīciī | dēditīciōrum | dēditīciārum | dēditīciōrum | |
| dative | dēditīciō | dēditīciae | dēditīciō | dēditīciīs | |||
| accusative | dēditīcium | dēditīciam | dēditīcium | dēditīciōs | dēditīciās | dēditīcia | |
| ablative | dēditīciō | dēditīciā | dēditīciō | dēditīciīs | |||
| vocative | dēditīcie | dēditīcia | dēditīcium | dēditīciī | dēditīciae | dēditīcia | |
Noun
dēditīcius m (genitive dēditīciī or dēditīcī); second declension
- prisoner of war
- captive (who has surrendered)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | dēditīcius | dēditīciī |
| genitive | dēditīciī dēditīcī1 |
dēditīciōrum |
| dative | dēditīciō | dēditīciīs |
| accusative | dēditīcium | dēditīciōs |
| ablative | dēditīciō | dēditīciīs |
| vocative | dēditīcie | dēditīciī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- “dediticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dediticius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dediticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.