deditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēdō.
Participle
dēditus (feminine dēdita, neuter dēditum); first/second-declension participle
- surrendered, consigned
- devoted to, dedicated (+ dative or in + ablative)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | dēditus | dēdita | dēditum | dēditī | dēditae | dēdita | |
| genitive | dēditī | dēditae | dēditī | dēditōrum | dēditārum | dēditōrum | |
| dative | dēditō | dēditae | dēditō | dēditīs | |||
| accusative | dēditum | dēditam | dēditum | dēditōs | dēditās | dēdita | |
| ablative | dēditō | dēditā | dēditō | dēditīs | |||
| vocative | dēdite | dēdita | dēditum | dēditī | dēditae | dēdita | |
Descendants
- Italian: dedito
References
- “deditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “deditus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "deditus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- deditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- designedly; intentionally: de industria, dedita opera (opp. imprudens)
- a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis, vitiis dedita
- to be the slave of one's appetite: ventri deditum esse
- to be given to drink: vino deditum esse, indulgere
- designedly; intentionally: de industria, dedita opera (opp. imprudens)
- DIZIONARIO LATINO OLIVETTI