derogans
Latin
Etymology
Present participle of dērogō.
Participle
dērogāns (genitive dērogantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | dērogāns | dērogantēs | dērogantia | ||
| genitive | dērogantis | dērogantium | |||
| dative | dērogantī | dērogantibus | |||
| accusative | dērogantem | dērogāns | dērogantēs dērogantīs |
dērogantia | |
| ablative | dērogante dērogantī1 |
dērogantibus | |||
| vocative | dērogāns | dērogantēs | dērogantia | ||
1When used purely as an adjective.