despectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēspiciō.

Participle

dēspectus (feminine dēspecta, neuter dēspectum, superlative dēspectissimus); first/second-declension participle

  1. disdained, despised

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative dēspectus dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta
genitive dēspectī dēspectae dēspectī dēspectōrum dēspectārum dēspectōrum
dative dēspectō dēspectae dēspectō dēspectīs
accusative dēspectum dēspectam dēspectum dēspectōs dēspectās dēspecta
ablative dēspectō dēspectā dēspectō dēspectīs
vocative dēspecte dēspecta dēspectum dēspectī dēspectae dēspecta

Descendants

  • Italian: dispetto
  • Portuguese: despeito

Noun

dēspectus m (genitive dēspectūs); fourth declension

  1. a prospect, panorama (view from above)
  2. a looking down upon; a view
  3. a spectacle (object of contempt)
  4. a despising, contempt

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative dēspectus dēspectūs
genitive dēspectūs dēspectuum
dative dēspectuī dēspectibus
accusative dēspectum dēspectūs
ablative dēspectū dēspectibus
vocative dēspectus dēspectūs

Descendants

References

  • despectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • despectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • despectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.