devitans

Latin

Etymology

Present participle of dēvītō.

Participle

dēvītāns (genitive dēvītantis); third-declension one-termination participle

  1. avoiding
  2. shunning

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative dēvītāns dēvītantēs dēvītantia
genitive dēvītantis dēvītantium
dative dēvītantī dēvītantibus
accusative dēvītantem dēvītāns dēvītantēs
dēvītantīs
dēvītantia
ablative dēvītante
dēvītantī1
dēvītantibus
vocative dēvītāns dēvītantēs dēvītantia

1When used purely as an adjective.